تحقیق مقاله بررسی ادرار

« بنام خدا »

یکی از مواردی که تا حد زیادی می‌تواند به تشخیص بیماری‌ها کمک کند، ادرار یا همان بول است.

بول در طب سنتی اسامی دیگری نیز دارد که یکی از آن تفسره است زیرا تفسیر کننده حالت‌های بدن است و دلیل نیز نامیده می‌شود زیرا حالتهای بیمار را به پزشک نشان می‌دهد تا بتواند در مورد معالجه تصمیم بگیرد.

قاروره ظرفی شیشه‌ای است که ادرار را در آن جمع می‌کنند و عملاً و بصورت مجازی ادرار را، قاروره هم می‌نامند.

در بدن چهار هضم وجود دارد که عبارتند از:

1 – هضم اول: معدی 2 – هضم دوم: کبدی 3 – هضم سوم: عروقی 4 – هضم چهارم: بافتی

که ادرار در واقع مواد زائد ناشی از هضمهای دوم تا چهارم است که تا وقتی که از مجرای آلت دفع نشده نام ادرار بخود نمی‌گیرد، وقتی از آن خارج شد نام ادرار یا بول می‌گیرد.

ادرار به چند چیز دلالت می‌کند:

1 – غذای مصرف شده که فرضاً مصرف سبزیجات، زعفران، فلوس، به ترتیب رنگ ادرار را سبز، زرد و قرمز می‌کنند. 2 – اندامهای گوارشی که مهمتر از همه کبد است. فرضاً سفیدی ادرار به خودی خود نشانه سردی کبد است. 3 – اوضاع اعضای دیگر به واسطه اندامهای گوارشی. برای مثال از سفیدی ادرار متوجه می‌شویم کبد سرد است و به واسطه سردی کبد متوجه می‌شویم شخص درد مفصلی نوع سرد هم دارد.

ادرار از 2 قسمت تشکیل شده است:

1 – قسمت رقیق که از نوشیدنی‌ها بوجود آمده است. 2 - رسوب که مواد زایدی است که به دلیل نداشتن خاصیت غذائی از غذا جدا شده و ممکن است در ظرف ادرار ته‌نشین شود یا معلق بماند و یا روی ادرار شناور شود.

زمان گرفتن نمونه ادرار:

صبح ناشتا بعد از خواب متعادل بدون اینکه شخص بیخوابی کشیده باشد بهترین زمان نمونه‌گیری است.

باید توجه داشت که بعضی از اقدامات مشخصات ادرار را تغییر می‌دهند و لازم است قبل از نمونه‌گیری این اعمال انجام نشده باشد.

این اعمال عبارتند از:

ورزش، فصد، حجامت، ماساژ، حنا گذاشتن، نزدیکی و...

بهترین نور برای بررسی ادرار، نور طبیعی است اما گاهی به ناچار مجبور می‌شویم در افرادی که همیشه شب‌کار هستند و روز می‌خوابند، نمونه ادرارشان را شب بعد از بیدار شدن از خواب گرفته و بررسی کنیم. در مورد کسانی هم که دائم روزه‌دار هستند می‌توان این کار را انجام داد.

اما اگر شب‌کاری یا روزه‌داری یک امر موقت باشد، در این حالت ادرار برای بررسی وضعیت فرد قابل اعتماد نیست.

مشخصات ظرف جمع‌آوری ادرار:

1 – شیشه سفید صاف بلوری شفاف.

2 – به شکل مثانه یا بالون ته گرد باشد که رسوب طبیعی بتواند ته آن جمع شود و رسوب غیر طبیعی پراکنده شود.

3 – اندازه آن متوسط باشد. اگر کوچک باشد و تمام ادرار در آن جا نشود نمی‌توان به مشخصات آن استدلال کرد و اگر خیلی بزرگ باشد نیز ادرار ته ظرف جمع می‌شود و باز هم نمی‌توان مشخصات واقعی ادرار را متوجه شد.

باید اندازه‌ای باشد که تمام ادرار در آن بگنجد و مقداری‌ هم سرش خالی بماند که بتوانیم ادرار را حرکت دهیم.

اگر ظرف کوچک باشد: الف: به علت تراکم ادرار در ظرف، رنگ آن طبیعی نیست. ب: امکان به سرعت جدا شدن مواد جامد وجود ندارد. ج: وقتی قسمت بالایی پر شود روی قسمت پائینی سایه می‌اندازد.

4 – وسط زیر ظرف، برآمدگی به طرف داخل نداشته باشد زیرا باعث جدا شدن اجزای ادرار می‌شود.

5 – شیشه ظرف بسیار ضخیم نباشد چون در این صورت حالت ذره‌بین ایجاد کرده و در ضمن در حرکت هم مشکل ایجاد می‌کند و تموج ادرار غیر طبیعی می‌شود.

6 – ظرف باید تمیز و بدون جرم باشد تا ادرار را بتوان به خوبی ملاحظه نمود. برای این کار لازم است شیشه با آب مقطر شسته شده تا رسوب آب بر آن جرم ایجاد نکند و در حالت وارونه به طور طبیعی خشک شود و برای خشک کردن آن از دستمال استفاده نشود تا پرز روی ظرف برجای نگذارد.

7 – نمونه باید در دمای متعادلی نگهداری شود.

8 – نمونه باید حرکت نداشته باشد زیرا حرکت ایجاد حباب و کف روی ادرار می‌کند.

9 – نمونه زیاد نماند و به زودی بررسی شود.

طریقه بررسی ظرف ادرار:

1 – قدما برای دست راست احترامی خاص قائل بودند لذا توصیه می‌کنند که ظرف ادرار با دست چپ گرفته شود.

2 – از سایه خود یا سایر اشیاء دور نگهداشته شود و مواظب باشیم عکس لباس یا سایر اشیای رنگی داخل ادرار نیفتد.

3 – در نور طبیعی بررسی شود اما زیر نور مستقیم آفتاب هم نباشد چون آفتاب و شیشه حالت ابر‌مانندی در ادرار ایجاد می‌کنند.

4 – ادرار در حال حرکت نباشد زیرا در زمان حرکت رسوب با قسمت شفاف مخلوط می‌شود.

5 – حداکثر ظرف شش ساعت از زمان گرفتن ادرار، نمونه باید بررسی شود چون اگر هوا گرم باشد رنگ آن تغییر می‌کند و رسوب آن تحلیل می‌رود و اگر هوا سرد باشد کف روی ادرار از بین می‌رود و ادرار غلیظ می‌شود و نیز هر چه زمان بیشتر می‌گذرد به دلیل حل شدن حباب‌ها مواد بیشتری ته‌نشین می‌شوند و روی ادرار فقط آب خالص می‌ماند و زیر آن کدر می‌شود.